821 mensen: het audioboek
Ben jij eenzaam? Nee, ik heb heel veel mensen om me heen. Dat is niet wat ik vroeg, zei hij, dat is iets anders.
Ben jij eenzaam? Nee, ik heb heel veel mensen om me heen. Dat is niet wat ik vroeg, zei hij, dat is iets anders.
De eerste weken na de uitvaart blijven mensen uit het stadje – en de omliggende dorpen – de oprit van haar ouderlijk huis volzetten met vuilniszakken, plastic tassen, meubels en dozen.
Ze weten nog niet dat haar moeder dood is, dat ze nooit meer op een rommelmarkt zal staan.
We hebben het allemaal nodig. In onze dieptepunten, maar misschien wel elke dag.
Eva van Pelt deed iets wat ze heel spannend vond en vroeg mij of ik haar daarin wilde begeleiden. De afgelopen maanden luisterden we samen naar ruw materiaal en eerste montages. We spraken over Eva als gesprekspartner, Eva als muzikant en Eva als podcastmaker, hoe neemt zij de luisteraar mee en welke middelen zet ze daarvoor in?
In de studio met Anne Lichthart (regie) en Lennart Haman (opname/mixage/master). Ze staan er allemaal op! Trots.
Het afgelopen jaar schreef ik drie Letterenfondsaanvragen. Bij de grootste, boek nummer twee, belandde ik onder de zaaglijn. Pittig, maar het hoort erbij. Twee kleinere aanvragen werden wel gehonoreerd en daar ben ik super blij mee.
Ik ga een audioboek opnemen. 821 mensen die er ook toe doen komt (nog even geduld, er wordt aan gewerkt) in zijn geheel op Spotify.
In april was ik te gast in De Schrijfcast van Miloe van Beek. Ik ging met haar in gesprek over uitgesproken keuzes maken, “blijven zitten tot het er staat” en de feedback die ik kreeg van lezers.
Daarnaast schoof ik aan in de opnamestudio van de faculteit Journalistiek van de HU. Met enkele ambitieuze studenten sprak ik over het leven als discontinuïteit, vrijwilliger zijn in de suïcidepreventie en afscheid nemen van je huisdier.
Toen ze begin twintig waren, kochten mijn ouders een huis op nog geen kilometer afstand van de boerderij waar mijn vader geboren werd. De boerderij lag naast een oud kerkhof.
“Hi,” zei hij. “Hi,” zei ze en ze keek naar hem alsof ze niet helemaal begreep dat hij daar stond en iets tegen haar zei. “Toffe tattoo,” zei hij. Ze pakte wat shampoo en verdeelde die over haar haren. “Ik was dertien,” zei ze, “ik wilde indruk maken op mijn klasgenoten en dit leek me mysterieus.” “Wat staat er?” “Hoop,” zei ze, “wist ik veel.”
In 2022 mocht Gerda Blees literair tijdschrift Liter cureren. Ze vroeg mij of ik voor het decembernummer een aantal zeer korte verhalen wilde insturen. Dat wilde ik, natuurlijk!
Een Goed Gesprek met Lex Bohlmeijer. Over mijn debuutroman. Over afstand en nabijheid. Over digitaal en fysiek contact en nachtelijke telefoongesprekken.
Persoonlijk, maar niet privé. Daar houd ik van.
Het brengt me, eindelijk, bij het overbrengen van mijn liefde voor je boek. Het mooiste dat ik in lange tijd las.
Op 19 september 2022 werd mijn debuutroman genomineerd voor de Bronzen Uil. Het zorgde, na een kalme zomer, voor een kleine storm aan nieuwe lezers en reacties.
821 mensen die er ook toe doen staat op de shortlist voor een Bronzen Uil. Wat een eer! De uitreiking is op 10 december in de Vooruit in Gent.
Mocht je willen stemmen voor de lezersprijs, dat kan via dit formulier.
Dan gebeurt er iets merkwaardigs, iets tegenstrijdigs: de weerzin slaat om in een aan verdriet grenzende melancholie die me dwingt door te lezen.
Mijn debuutroman is inmiddels vijf maanden oud. Nog elke week krijg ik foto’s toegestuurd, privé berichten of word ik getagd in posts op social media. Er zat zelfs een brief bij uit Japan.
Via onderstaande link lees je een selectie.
Er mocht weer van alles op kunstkritiekgebied! Tijdens Wat ik nog te zeggen heb… ging ik 1-op-1 in gesprek met literatuurliefhebbers (en een enkele tabakshater) op het Wintertuin Festival in Nijmegen.
Ik ontdekte dat je naast free-writing ook aan free-drawing kan doen tijdens de spannende pilot Dance&Draw, in samenwerking met het fantastische Graphic Matters op dansfestival Moving Futures in Breda.
En ik maakte het afgelopen half jaar met een zestal uiterst dappere schrijvers in België een heus Dans&Durf/Dance&Dare dossier.
Wat heerlijk om met deze collega schrijvers genodigd te zijn op het debutantenbal van boekhandel Broese in Utrecht.
Wie het wil kan erbij zijn! Zondagmiddag 10 april van 14u tot 17u.
De eerste reacties op mijn boek druppelen langzaam binnen. Lees hieronder een selectie:
Wat is het verrukkelijk. Ik zoef er doorheen met weemoed en een brok in mijn keel, met verrassing en herkenning.
Check de link hieronder voor meer reacties en foto’s.
Spreek iets in na de piep…
Ik zit klaar om naar je te luisteren omdat jij er óók toe doet, net als al die 821 mensen die er ook toe doen uit mijn debuutroman.
Stuur een spraakbericht in Whatsapp of sms op 06 8385 8126 en je bericht verschijnt in Echt Anna Vorm op 821_mensen. Je maakt bovendien kans om het fysieke boek te winnen.
Vanaf half februari in de boekhandel.
821 mensen die er ook toe doen is een aaneenschakeling van portretten, mensen die hun zwaarte dapper dragen, die niet van koude kroketten houden, die in hun eentje door de regen fietsen en die besluiten dat het mooi is geweest, op een vliegtuig stappen of hun middelvinger opsteken. Die keuzes maken, of dat op zijn minst proberen, elk op hun eigen manier.
In opdracht van Studio Spés schreef ik ‘Beste Nacht’. Een gedicht voor 17 panelen. Te zien aan het Merwedekanaal in Utrecht en via onderstaande link.
Mooie feestdagen voor nu en een licht 2022.
Ik denk aan mezelf als veertienjarige, verliefd op een techneut. Aan de blauwe synthesizer die hij kreeg voor zijn verjaardag. De zakken in zijn legerbroek die vol zaten met gereedschap, de boxen die hij zelf gebouwd had en de zilverkleurige duct-tape waarmee alles wat stuk was gerepareerd kon worden.
De wereld ging weer een klein beetje open. Domein voor Kunstkritiek nodigde mij uit om live te spreken met studenten van de SPRING Academy in Utrecht en online met bezoekers van het Delft Fringe Festival.
‘Ik voel mij een waarzegger, alsof we hier in mijn tentje, iets kunnen aanraken dat daar buiten onbesproken blijft.’
Het is deze week boekenweek en Mensen Zeggen Dingen, de podcast, nodigde mij uit iets bij te dragen. Een voorproefje uit mijn debuutroman 821 mensen die er ook toe doen, die in februari 2022 uitkomt bij Uitgeverij Orlando.
Een agent die droomt van onder de vangrail schuiven, een rechercheur die geen paling meer eet en een choreografe die de bewegingen van haar bezoekers bevraagt en er samen met haar dansers een archief voor maakt.
Saskia de Haas scheef een essay over drie voorstellingen op het Delft Fringe festival. Ik mocht haar begeleiden. Op de locale radio vertellen zij en festivaldirecteur Roel Beeftink-Funcken over het hoe en waarom.
Daar kan je hier naar luisteren.
Op 8 december 2019 overleed Jamie. Hij was vijftien en alleen thuis. Zoals elke jongen van vijftien was hij nieuwsgierig naar zijn lichaam. Hij vond een seksueel experiment dat hij graag wilde doen. Dat ging mis.
Francis, zijn moeder, vroeg mij een half jaar na zijn overlijden via Stijlfiguur Tekstbureau haar verhaal op te schrijven. Hun verhaal.
Gisteren herdacht ik mijn vader, op 10 november was hij tien jaar dood, en vanochtend keek ik naar een lezing over fotografie. Wat foto’s doen, hoe we ernaar kijken, in onze digitale tijd. Toen ging mijn hoofd aan.
Ik herinnerde me mijn vaders telelens. Hoe ik soms wel en niet wilde poseren. Hoe ik hetzelfde zie bij mijn zoon, hoe duidelijk hij daarover is. Ik herinnerde me mijn laatste appcontact met vriend Harrie en hoe mamma en ik model stonden voor mijn vader toen we Harrie opzochten, op de Berlinale.
Vandaag tekende ik een contract bij Orlando Uitgevers. Er komt een roman van mijn hand, ooit, in de nabije toekomst. Met dank aan iedereen die daar altijd al op vertrouwde.
Door het coronavirus is de agenda voor april en mei doorgehaald. Hopelijk kunnen we in het najaar weer met elkaar om tafel. Voor nu: stay safe & stay sane.
Sinds 2019 mag ik Eva van Pelt begeleiden van HIER naar NU. Dat is een voorrecht. Omdat ze me inspireert en ik van haar leer. En dat is wederzijds.
Meer zien van Eva? Klik hier.
Zo trots op dit knappe groepje schrijvers. Op de nieuwe teksten die zij schreven over nieuwe dans tijdens onze internationale summerschool. En op het feit dat ik hen mocht begeleiden.
Saskia uit ’s-Hertogenbosch (NL), Elske uit Antwerpen (BE), Anette en Rania uit Bergen (NO) en David uit New York (USA).
Over het verschil tussen moeten en mogen deelnemen, toevallige ontmoetingen op straat en telepathisch contact met een vreemde. Bijvoorbeeld. Lees of luister hier.
Iets meer dan een half jaar geleden voegde ik mij bij het kernteam van Domein voor Kunstkritiek. Een zich ontwikkelende, frisse, jonge club die zich inzet voor nieuwe vormen van kunstkritiek.
Learning by doing, slow journalism, maar vooral: inhoud. Waarom maken we eigenlijk kunst, voor wie, wat maakt de bezoeker mee en waar ontmoeten we elkaar?
We komen vandaag in Theater Bellevue voor het laatst bij elkaar. We sluiten af. Op hun eigen manier hebben alle deelnemers het over dat ene moment, waar je ja tegen zegt. Het verlangen geraakt te worden, zoals je geraakt werd toen je voor het eerst een voorstelling zag, die je alleen intuïtief hebt begrepen…
Lees hier de recaps van Dans & Durf de festival editie.
Een podium voor mijn ontmoetingsprogramma Dicht bij Anna, in kunsttijdschrift Tubelight. Over zelf nadenken, luisteren en doorvragen.
Sinds kort schrijf ik voor Shortreads. Ultrakorte verhalen, geïnspireerd op het nieuws van de dag. Spannend, want actueel dus geschreven op de dag zelf.
In oktober schreef ik Een wereld. Over het verlangen toneel te spelen. Geanimeerde Instagram influencers. En een debat over een omstreden manier van onderzoek doen, bij de politie.
Vandaag: De dag dat er een tweeling werd geboren op de gang. Over dichte deuren. Bloed. En beloftes waar, eigenlijk, niemand iets mee kan.
Dag negen vandaag voor Dicht bij Anna op Theaterfestival Boulevard in ’s Hertogenbosch.
Voor wie niet daar is, maar wel wil volgen wat ik er doe, een bescheiden verslag.
Over werken, leven, studeren, doodmoe en wel of niet ambitieus genoeg zijn.
En over de te gekke tentoonstelling Why Work. Bij Fotodok in Utrecht.
Over wild cowboydansende families, bitterballen en glazen tafels. Over regen en gezelschapsspellen.
Maar ook over Nico Dijkshoorn, Dimitri Verhulst, Dario Tortorelli. En een getalenteerd clubje schrijvers, dat elkaar in het zuiden des lands ontmoet, onder de welluidende noemer Dans&Durf.
Mijn gesprekken op Theaterfestival Boulevard.
De recap. Met fijne details, facts en fun facts.
Ik word opnieuw verliefd, op mijn eigen man. Ik ben natuurlijk volstrekt niet objectief, maar mijn god wat vind ik het sexy dat hij zichzelf op geen enkele manier schaamt of spaart als hij me deelgenoot maakt van wat hij heeft ervaren.
En één gesprek ontploft.
Recht in mijn gezicht…
Whoei! Mijn ontmoetingsprogramma Dicht bij Anna is in beeld gebracht. En hoe. Voor meer info, klik hieronder op lezen.
Ze verbaast me.
Ze beangstigt me.
Omdat ik haar groet en zij mij negeert.
Of nee.
Er ontsnapt een geluidje aan haar lippen.
En de enige manier waarop ik dat kan interpreteren is dat het tegen haar zin is dat ik hier ben.
Een onbekende.
Die veel te opgewekt hallo zegt.
Pers en publieksreacties Droomland. En bij wijze van blue monday: meteen maar een ‘deleted scènes’.
Ik heb zojuist een uur gelinedanced. Mijn vest uitgetrokken, het zweet onder mijn oksels weggeveegd. Honderd keer moeten stoppen, midden in een draai – mijn gezicht naar de dichte gordijnen, zie ik voor mij niemand meer wiens stappen ik kan imiteren, ik ben totaal op mijzelf aangewezen en omdat ik geen weet heb van de alsmaar doorratelende terminologie meteen verloren.
Uit: Ventilatoren en TL-Licht.
Vorige week Elsa May. Over een ingehouden adem, een traag en zwaar bonzend hart en een meisje dat zwijgt over de telefoon.
Vandaag: Kim. Over niet zo heel stevig meer staan, hoe moeilijk het is openlijk geraakt te worden en over menselijk gedrag dat wel begrijpelijk is maar toch treurig stemt.
EVA (28):
Het blijft een tijd stil.
Of nee, het blijft lang stil,
ongelofelijk lang voor een telefoongesprek.
Ik had mijn nagels kunnen lakken.
Of iets kunnen opzoeken op internet.
Ook in de lente hebben mensen last van blauwe maandagen. Vorige week was hij voor Johan. Over dode vissen en volstrekt misplaatste liefdesverklaringen.
Vandaag: Ilmer. Over niet-dramatisch kabbelen van moment tot moment, onverwachte mokerslagen en een avond zonder regen.
J: Dit fragment ontlokte bij mij spontaan een lach van herkenning. En jij en ik houden allebei van Japan. Die gedeelde liefde indachtig lees ik je nieuwe tekst, en eigenlijk al je teksten, verdicht tot, bijna, een Haiku…
Vanavond tussen 19u30 en 21u30. Vijf keer TROOST #1 op de Cultuurnacht te Breda. Regie: Letizia Rompelberg. Spel: Hanneke Scholten. Tekst: Anna van der Kruis.
Een raamvertelling. Waarin ik droom dat ik op een baan solliciteer die ik heel graag wil hebben. Een opdracht verpruts. Lees dat Lennard Cohen overleden is. En uiteindelijk een bijzondere mail in mijn inbox vind.
Wat vraag ik , als podiumkunstenaar, nu weer van onze toeschouwers?
Mogen zij niet gewoon een kaartje kopen en daarna aan de bar een glas thee of bier drinken? Mogen zij na het bijwonen van een voorstelling niet gewoon naar huis? Naar hun kinderen of hun geliefde, of hun kat?
Is het nu werkelijk nodig dat ik de toeschouwer dit jaar op gesprek vraag? Hebben zij niet al genoeg geïnvesteerd, simpelweg door hun aanwezigheid?
Trots op mijn publicatie in TM. Waar ik een poging doe…
Een persoonlijk verhaal. Over mijn vader die overleden is. Over mijn zoontje van zes maanden. Maar ook over de Grote Brabantse Kunstkalender. En over mijn ontmoeting met regisseur Ilmer Rozendaal.
Ik werd gevraagd werk aan te leveren voor de Grote Brabantse Kunst Kalender 2017. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Hij is 30 x 34 en bijna drie kilo.
Deze allereerste Brabantse editie wordt feestelijk gepresenteerd op vrijdagmiddag 4 november in Theaters Tilburg. En daar kan je bij zijn. Meer weten? Kijk maar.
Dicht bij Anna is de titel van één van de ontmoetingsprogramma’s op Theaterfestival Boulevard. Mijn ontmoetingsprogramma, om precies te zijn, van 5 t/m 14 augustus in het Josephkwartier.
Wil je lezen hoe ik daartoe gekomen ben? Dat kan…
Van 6 april t/m 27 juli ben ik met zwangerschapsverlof…
‘Waar iemand doodgaat, is gemis, zo ook hier. In Over onze vader is echter niemand zielig.’ Aldus Else Kemps op 8weekly (****1/2)
Zelf schreef ik op social media dit: Over de zaalpremière van Over Onze Vader en hoe het komt dat ik daarover het afgelopen half jaar nogal stil was…
Mijn lief heeft mijn boek over melancholie en depressie in de wasmachine gedaan,
Hij heeft de lakens van ons bed gehaald en niet gemerkt dat het ertussen zat,
Hij heeft de timer en de temperatuur ingesteld en is naar zijn werk gegaan,
Toen ik het wasgoed een paar uur later uithing…
In Monsteren! proberen makers hun laatste hersenspinsels uit op het publiek. Of zie je die net nieuw gemaakte toffe performance die je aan het denken zet. Resultaat is een avond vol verse teksten, voorproefjes en theatrale momenten…
De eerste keer dat ik Pondertone zie spelen is tijdens een lokale bandwedstrijd. Het is de zomer van 2001. Tom en Patrick spelen You’re right. Ik weet nog niet dat je van een liedje kan houden zoals je van een persoon houdt: meteen. Het is zeldzaam, dat je je als concertbezoeker in een songtekst herkent, dat je erom moet lachen. En dat je daarbij ook nog een punchline gepresenteerd krijgt die je van je sokken blaast. Niet omdat je het thuis al grijsgedraaid hebt, maar gewoon, head over heels, de aller, aller eerste keer dat je het hoort.
Een paar maanden later, op een avond dat ik ergens afscheid van neem, met veel drank, want zo gaan die dingen…
Goede vriend Dirk zei ooit: “jij schrijft gewoon foto’s”. Je leest die quote onder andere onder het kopje Over Anna op deze website. Wat je daar niet leest is de context van die uitspraak…
Voor in de agenda:
Uitmarkt Amsterdam, Prins Bernhard Cultuurfonds podium, zondag 30-08-2015
Dag van de Toneeltekst, Uitreiking TheaterTekstTalent Stipendium, Theater Bellevue Amsterdam, zaterdag 05-09-2015
Seizoensopening NWE Vorst Tilburg,
zaterdag 12-09-2015
Over Onze vader ging op 12 juni in première op Oerol 2015. ‘Indrukwekkende dans en charmant en naturel verteld verhaal’ oordeelde de Theaterkrant (****).
Op Oerol Terschelling t/m zaterdag 20 juni…
Cursus liefdesbrieven schrijven bij TAAT op het Groene strand. Vandaag in de Kletskrant. Een radio-item van Marije Sietsma.
Het item horen? Klik op de link. (Start 9.35.)
Echtanna voor 5+…
Actrice Hanne Struyf leest een fragment uit Over Onze Vader op Festival Hoogte 80 in Arnhem. Op donderdag 14 en vrijdag 15 mei.
Het Prins Bernhard Cultuurfonds reikt het TheaterTekstTalent Stipendium 2015 uit aan theaterauteur Anna van der Kruis.
‘De jury is onder de indruk van het vermogen van Anna van der Kruis om beeldend te denken en de manier waarop zij zichzelf de ruimte geeft om haar eigen stijl te ontwikkelen.’
Voor het volledige juryrapport en meer duidelijkheid over wat het stipendium precies inhoudt klik hieronder op Lezen…
Nieuwe echtanna-site online. Ontworpen door Studio Zijspan. Trots op en blij mee. Heb je vragen of opmerkingen? Plaats dan een reactie. Vind ik leuk.
Een verhalenbundel voor volwassenen. Samengesteld door Suzanne Huijs.
Met pentekeningen van Suzanne en verhalen van onder andere Marcel Roelfsema, Pietjan Dusee, Frederieke Hijink, Marjan Boyer, Enver Husicic en bovengetekende…
Story Teracce is een nieuw web platform, waar on demand persoonlijke verhalen geschreven worden door professionele schrijvers, voor privé gebruik.
Ik ben één van die schrijvers en dat…
Op vrijdag 26 september lanceerde grafisch ontwerpster Else van Wulffte Palthe in Kapitaal haar eenmalig, crisisrijk tijdschrift, Negatieven.
Met daarin beeldend werk van onder andere…