Toen ze begin twintig waren, kochten mijn ouders een huis op nog geen kilometer afstand van de boerderij waar mijn vader geboren werd. De boerderij lag naast een oud kerkhof. Rond de gietijzeren hekken lagen schedels uit graven die geruimd waren, daar voetbalde hij mee.

De straat voor het huis was een zandweg. En als er op het erf een varken geslacht werd, kreeg het kind dat als eerste zijn neus tussen de billen van het dier durfde te steken de blaas. Dat wilde je, want daarvan kon je een bal of een muziekinstrument maken.

Achter het huis bouwden mijn ouders een atelier en daar bracht mijn vader zijn dagen door. Hij bewerkte foto’s. Maakte muziek. Ik zat er ook, later, achter onze eerste Apple computer. Een 128K. Stuurde er faxen naar mijn eerste verkering.

Internet bestond nog niet, maar de technologie ontwikkelde zich snel. Ik liep in minder dan een kwartier naar de boerderij van mijn opa en oma.

Voor Hard//Hoofd schreef ik een essay over wat de podcast Dolly Parton’s America mij leerde over Dolly Parton, de vader van podcastmaker Jad Abumrad en (via de geboorteplek van mijn eigen vader) over mijzelf.

Illustratie: Sterre Kranenburg.